Дзякуй дужым шурпатым рукам...
Памяці майго таты і яго сяброў-камбайнераў, шафёраў на жніве,
усіх родных мне людзей
з былога калгаса “Беларусь” Ляхавіцкага раёна
(цяпер ААТ “Жарабковічы”) прысвячаю
Дзякуй дужым шурпатым рукам,
Што жытамі прапахлі навекі:
Яны сілу даюць каласам,
Зернем-сонцам спаўняюць засекі.
У маршчынах усе, з мазалямі,
Часта мытыя потам салёнам,
Неба моцна трымаюць над намі,
Кормяць хлебам людзей мільёны.
Мора ласкі-турботаў трэба,
Тоны клопатаў і цеплыні,
Каб над полем запахла хлебам,
Кожны колас цяплом прамяніў.
Неба й Сонца ў падмогу дбайным,
Ім паклоны дае збажына.
Плынь жыцця выцякае – з камбайнаў:
З іх масткоў нават Вечнасць відна…
…Як бярэ мяне хлеб на парукі,
Падмацоўвае з кружкай вады –
Бачу таты, камбайнераў рукі
Ды свае па іржышчы сляды.