Боль, вядома, як наркотык,
Бо з кожным разам новым,
Халоднага джала дотык,
Раскаштаваць хочацца больш.
Кахання опіумны дым,
Стаіць у вачах зараз,
Ён атручвае маладых,
Ядам неспазнанага шчасця.
А наша экзістэнцыя,
То, канечне, ілюзія -
Вечнай Фларэнцыі,
Шчасная прылюдыя…