Гарнуся да роднага слова нібы да бабулькі сівой. І хораша гэтак. Бадзёра знікае з душы непакой. І гоіцца боль патаемны, ціхутка у сне растае. Улагоджана сэрца надзеяй напоуніцу верай пяе.