Гоман калёсны
пры песні дзявочай.
Еду я некуды
сам супроць ночы.
Мрояцца розныя думкі
імкліва
бляскам агнёў
на акне зіхатлівым.
Стукаюць колы
пры песні дзявочай,
думак мільёны –
зліпаюцца вочы...
Еду я некуды сам,
без нікога,
толькі ж закончыцца
недзе дарога!?
Радасць ці гора,
шчасце ці не? –
Што на прыпынку
чакае мяне?..