ХАЧУ ВІТАЦЬ
Да самай вышыні хапіла цвёрдых крокаў –
Учора недасяжнай, казачна-высокай,
А сёння пада мной стаптаная даліна
Там мары проч адной найлепшыя пакінуў.
Адкрочыў неўзнарок, звужаецца дарога,
І непазбежны крок да суднага парога;
Мне раіць мудры кон згадзіцца са змярканнем,
Я ж зорачкі вітаць хачу на расставанне.