Са зборніка "Гішторыі дзеда Алега".
Я жыву, канешне, не адзіны.
Кот са мною пражывае.
З тагО гОду,
як мяне і нарадзілі.
Памятаю,
то – гуляе дзесь,
то – тут сядзіць…
І што даю – жувАе…
Можа гэта і ня той ўжо кОцік.
Можа сын таго…
А, можа, ўнУк,
ці – прАўнук…
Радаслоўная ката
мянЕ і не клапОціць.
Бо, галОўнае,
са мною,
тутькі, ён…
Ці, за сталом я…
Ці, ў дварЫ,
па нейкай спрАве…
Бо, галОўнае,
мне ёсць з кім размаўлЯці.
СлУхае мяне ён,
і мурлЫча.
Ну, наўродзе, адабрАе.
Па-свойму, там можа,
па-кацЯцці…
Але ж,
я парАюсь з ім –
і лёгка йдзе любая спрАва !
Разам з ім
глядзім мы тэлебАчанне,
ёсць у нас старЭнькі тэлебАчар.
Пра палітА-еканОміку судАчым,
пра навІны…
Й вечар ўжО, гляді ж,
ня мАрна стрАчаны…
Кот жа,
ён ня тое, што сабАка…
Разі ж псіна пОйдзе лОвіць мЫшай !
Кот жа сам
бяжыць на двор пакАкаць,
а сабаку,
не звядзЕш – на пол надрышча…
Вось таму мне кот –
жыццЁва рАдасць…
Як каму,
мне ж – сЯбра чалавЕччы…
І пра майго ката усялЯку гАдасць
распушчаць на маёй хаце нЕча !
Сын жыве у гОрадзе,
з якОйсцью АляргІяй…
І пайшлі ж імЁны у жанчЫн !
Кажа сын,
што ёй не да спадОбы,
нават дух кацІный.
Дык,
трэба ж Аляргыю гэтую лячыць !
Я казАў яму, а сын рагоча…
Кажа, з ёй жывЕ, і будзе жыць.
Ну, няхай жыве,
калі лячыць ня хоча…
Кот накОнт ЛяргІі не супрОціў…
Кот маўчЫць…
Сын казАў,
каб я кідАў падвОрак,
ды й на горад,
да яго ў кватЭру.
Кот таксама слУхаў,
а ў вачАх катА
такое гОра…
Як у,
без атрада,
піянЕра…
…без мяне падохне ж,
тут адзін,
халера…
ТАма, ў горадзе –
мятрО, тралЕйбусы і вАнна…
І ліфтА ў кватЭру падымАе…
І ляжЫ сабе,
як шляхціч,
на дыване…
У цяпле і сытасці
здыхАй…
Аніхто жа мне там не знаЁмы…
"Як жывЁця ?" – некаму казаць…
І ката
няма ў сыноўем доме…
Хто ж мне будзе нос,
як ён, лізаць ?
Тут, на вёсцы,
шчэ жывЫ сусЕд з сусЕдкай…
Цераз трЫ дварЫ –
рыбак знаЁмы…
У магАзіне мяне ўсе вЕдаюць…
Не-е-е…
Не паеду я нікУды з дОму !
Мой жа кот –
напЭўна тэлепат…
На калені да мяне залез,
і давай з удзячнасцю мурчАць…
Ну, скажыце,
як жа без яго я,
без…
16 ліпеня 2013 г.
**( не клапОціць – не беспокоит; парАюсь – посовещаюсь; спрАва – дело; тэлебАчанне – телевИдение; тэлебАчар – телевИзор; ня мАрна стрАчаны – не впустую прошёл; з якОйсцью - с какой-то; не да спадОбы – не нравится; накОнт – насчёт; ў вачАх - в глазах; некаму казаць – некому говорить;
знаЁмы – знакомый; вЕдаюць – знают; з удзячнасцю – с благодарностью).