п. Р. Ларэцьці.
Кожнаму сваё даецца
І гэты дар як атрымаў,
Не адпускай з душы ад сэрца
Прахнець дарэмна без агня,
Нясі, нясі яго ня пеплам -
Вугельлем чорным да гарна,
Якое плавіць душ жалеза,
Сум і смутак у шэрых днях.
Вітаць я рад цябе, Ларэцьці,
Пабачыць рад, пачуць як дзіва
Голас твой і з ім сустрэчу,
Які не моўкне, йдзе з дзяцінства.
-03.03.18.