Чуваць на лузе гром бясконца.
За хмары раптам знікла сонца,
Мацнейшы вецер тут жа стаў -
Да долу гнуў галовы траў.
Было паветра нават інным:
Іначай пахла перад ліўнем.
А з неба бляск маланкі біў
Над лугам ды жыццём на ім.
І кроплі ліўня, бы гарохам,
Спадалі дзе-нідзе патроху,
Затым яны усё хутчэй
Ляцелі смела і гусцей.
Здаецца, быў нядоўгім лівень,
Ды змок сухі на лузе жнівень.
І кветкі, і расліны ўсе
Знялі спякотны цень з сябе.