Ля весніцаў вые сабака,
ці то папушчальніцтва змова,-
ня клічуць сабаку дахаты,
ня клічуць сабаку дадому,
Спалохана ен і трывожна
ўдыхае сняжынкі ў самоце,
ды позіркам бездапаможным
знішчае прарэхі ў плоце.
Мо, спіць гаспадар непрабудна?
Скуголіць сабака да ранку,
так блізка ад плота да будкі-
ды дужа заціснута клямка.