Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Лядзень

Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)
Ноч —
        не дня мінулага цень —
Я люблю цябе, з зорамі ночка!..
Пры страсе —
        іскрыцца лядзень, —
Зоркі дальняе ў ім вугалёчак.

Дакрануся гарачай рукой, —
Абхаплю, ды не пераламаю:
Хоць на хвілю сагрэю шчакой
I сусвет у руцэ патрымаю.

У начэй — відната свая,
Хоць мо дзень і болей відушчы,
Ды не вылавіць зор з ручая
I не ўбачыць іх па-над пушчай.
 
Вы ж калі, мае вочы, зарчэй:
Ці тады, калі Сонца мружыць,
Ці сярод працавітых начэй,
Што сузор’і навокал кружаць?..

Сын каго я, ночы ці дня?
Дзе мяжа паміж днём і ноччу?..
He ўпушчу я з рукі лядня,
Дзень і ноч хай мне ў ім мігочуць.

I хто больш разумее людзей,
Дзень вірлівы ці ціхія ночкі?
Пры страсе ірдзіцца лядзень,
Зорак дальніх у ім вугалёчкі.