Мы ведаем з пакон вякоу
Лявон з Лявоніхай удваём
Лявоніха працуе , вышывае
Лявон на печы адпачывае.
Заужды ён спрытны і ганаровы
Штаны, кашуля , пінжак новы.
Вось нет жыцця з такою бабай
То па ваду , то сена грабіць!
Няма да працы у яго ахоты
У Лявона мары , ды турботы.
Бурчыць Лявоніха спазаранку
«Прыбрацца трэба каля ганку!»
Лявон пацягнеца , што ёсць моцы
Кваску хлябне , пасярод ночы,
Пачэша рэпу , цыгарку скурыць,
З сваёй Лявоніхай пабедакурыць.
Лявоніcе душэ ж ласкавай
Купіу ён боцікі з абцаскамі
Калі ж пускаецца у пляску
Блішчаць ад боцікау абцаскі.
Ён вокам у лева , у права водзіць
Дзяучат вясёлых карагодзіць.
Лявоніху ж ён беражэ
Кахае моцна і сцеражэ
Ад хлопцау важных і лагодных,
Ад думау сумных і маркотных.
I усё змірылася вакол
Заужды у іх хлебасольны стол
Гасцей у хату запрашаюць.
I сто гадоу пражыць жадаюць!
22.02.2018 Лилия Воронова ( Заяц)