Мова прадзедаў…
****************************
Песціць вуха мілагучная
Мова прадзедаў, дзядоў.
Мо, для іншых і нязручная
Мова нашых каранёў.
Ганарымся, не цураемся –
Наша спадчына яна.
З першым промнем завіхаемся
Разам з ёю дацямна.
Спее ў полі жытнім коласам
Мова Танка, Віткі, Коласа,
У небе жаўранкам звініць
І заўсёды будзе жыць!
Трапяткая, нібы зорачка
Альбо сонейка прамень,
Мова Маўра, Багдановіча –
Кожны крок наш з дня ў дзень!