Мы проста з розных сусветаў
І да таго ж не маем агульных шляхоў,
Мы проста блукаем з табой па свеце,
Але ж і свет асабіста ў кожнага свой.
Мы крочым па свеце бы сонца па дасе
Малюе нябачны ўзор.
І знікнем мы раптам, а хтосьці прачнецца
І ўбачыць жыцця светлафор.
Ніхто не павінен нікому нічога.
Жыццё шмат прасцей за падман.
І верыць, любіць, спадзявацца зможа любы,
Каму шанец жыцця падарункам стаў.
Ўрыўкі жыцця ўз’яднаны ў паэму,
Якую так лёгка чытаць.
Вугольчыкам спішам навую паперу,
Каб час і жыццё ўз’яднаць.