Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

2014

інтэрнэт існаваньне ісціна адзінота адзіноцтва адчай Айчына аптымізм Біблейскія радкі балады беларускі народ Беларусь Бог боль вайна вера вершы вершы для дзяцей вёска восень вясёлка вясна гісторыя грамадства гумар гумарыстычныя вершы дабро дзеці дзецям дзьмухаўцы дождж думкі душа жанчына жартачкі жах жыццё зіма запал здрада зоры казка каханне каханьне кветкі край лес лета любоў людзі лютасць Мінск мінулае мір малітва маладосць мальба мама мары мова мора музыка мятро надзея неба Новы год нянавісць памяці паэтаў памяць парады патрыятызм пачуцце паэзія паэтам пекла пераклады пераклады вершаў песняры прабачэнне прыгажосць прырода прысвячэнні прытчы п’янства радзіма разважанні разважанне ранак расстанне родная мова родны край роздум рэвалюцыя рэчаіснасць санеты сатыра свабода свет святло смерць сон сонца страта сум сумота сябры творчасць удзячнасць усмешка успаміны філасофія хвалі чалавек час шлях шчасце
Сярэдняя: 4.1 (8 галасоў)

"У сэрцы веска невялічка "
Дарог у нас было нямала
Жыцце насіла і матала
Былі чужыя гарады
Ляцелі хуценька гады
І хоць далека ад радзімы
Дамоў вярталі успаміны
Пах яблык,скошанай травы
Вяселы гоман дзетвары
У сэрцы веска невялічка
Журчыць у алешніку крынічка
Сярод палеў гуляе рэчка
Пад дахам ластаўкі гняздзечка
Няспешна конік цягне плуг
Заве,галекае пастух
Паціху гоніць гурт на луг
Буслы клякочуць у гняздзе
Вярба глядзіцца у вадзе
Туман малочны па-над ей
Сваей нябачнаю рукой
Падхопіць вецер пакрысе
У бездань неба панясе
Каб зноў праліцца над зямлей
Нябеснай летняю вадой
Імглою легчы не палеткі
Абмыць расою травы ,кветкі
Узлятаюць думкі да нябес
Ляцяць да тых мясцін дзе рос
І гоніць ветрам успаміны
У родны кут сваей радзімы.



Сярэдняя: 3.9 (124 галасоў)

"Замуціла" восень баль на здзіўленне свету.
Загадала не у паркаль быць на ім адзетым,
а ў пурпурную парчу, у багрэц і злата,
каб кружылася ўваччу колераў багата.

Абвясціла ўсёй зямлі — паркам і дубровам —
каб убраныя былі ў модныя абновы,
каб старызныя лісты шатаў вокамгненна
прыхавалі ў залатых шалях "ад Кардэну".

І сама рашыла свой выгляд "замаднячыць"
у дызайнерскі "прыкід"— плацце "ад Версачы".
Ды не ў блёклую пастэль і не ў замшу Гуччы—
у густую акварэль — авангард яркучы.

І, як быццам не на баль, а на пір убораў,
упрыгожыла дубы ў скуру "ад Діору",
разнамасціла тэкстыль клёнаў, а каштанам
"навязала" ўладна стыль ад Ів Сэн-Ларану.

А пасля, сцягнуўшы ніць сонца на бярозку,
захацела аднавіць ейную прычоску
і сама, рукой сваёй, незвычайна лоўка
"прамятала" коскі ёй першай меліроўкай.

Потым далі абышла, абляцела блізі.
Лісце ветрыкам змяла с кронаў дрэў — да рыззя.
Насваволіўшы вакол, рэшту ўзварушыла
і, услаўшы ёю дол, дожджыкам "прашыла".

4.09.2014



Сярэдняя: 4.1 (26 галасоў)

Калі ў змаганні з сатаной
душа істайвае у скрусе,
ратуе вера: “Бог са мной!
Я з Ім нічога не баюся –

бо светач Госпада майго
ярчэй за сотні сонцаў свеціць.
Ён – ува мне – мацней таго,
хто супраціў мяне – у свеце.”

Хоць д’ябал круціцца змяёй:
“Няўжо ад жаху кроў не стыне?”,
ды што ён можа, вораг мой,
калі сам Бог – мая цвярдыня?

“Не бойся, – кажа, – Я з табой.”
І моц дае – такую сілу,
з якой крапчэе нават той,
каго наводмаш гора збіла.

Я спавядаю: “Бог – жывы!
І ўсё такі ж усемагутны!”
А ці спазналі гэта вы?
Ці кайданамі дух ваш скуты?

21.01.2014
------------------------------------------------------

Біблейскія радкі для роздуму:

Бытие 25:24 "Не бойся, ибо Я с тобою, и благословлю тебя"
Исайя 41:10 "Не бойся, ибо Я - с тобою, не смущайся, ибо Я - Бог твой. Я укреплю тебя, и помогу тебе, и поддержу тебя..."
Луки 8, 50 "Не бойся, только веруй!"
1 Иоан. 4:4 "Тот, кто во мне больше того, кто в мире"
Рим. *:31 "Если Бог за меня, то кто против меня?"



Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

Масоны з
Расонаў,
А з Лепеля
Ілюмінаты,
Хаваюць пад
Парасонам
Фельдфебеля
NATO.



*


***


***


***


***


***


***


***


***


520