На пустынных нівах
не расце ільна,
высеецца,хіба,
зелле палына,
высеецца , можа,
малады лясок.
На забытых пожнях
час – за крокам крок.
Не чуваць тым нівам
песень араты́х.
Жнеяў смех журлівы
не аздобіць іх.
І галосіць ніва
ноччу,бы ў сне:
-Сябар клапатлівы,
як, ты здрадзіў мне?...
Не ўбачыць нівам
злых памылак тых,
што прыносіць Прыпяць
ў хвалях у сваіх.
Што ўзлятаюць ў неба
з крыламі буслоў.
Людзі, больш не трэба,
больш не трэба слоў!
О, сляпыя людзі,
вам не зразумець!
Колькі ўжо будзе
вас зямля цярпець!
Вашыя памылкі
не забіць вякам.
О,зямля жывая,
шчыра я пытаю:
-Ты даруеш нам?...