Падрахуем грахі
У адчаі.
Быў сьляпы і глухі —
Прывячалі.
Сам сябе ты прымусь
Не вяртацца.
Дзеліш з хлусам абрус:
Значыць, здрайца.
Патураеш мане,
А ня музам,
Дык цябе не міне
Час прымусу.
Не шкадуеш бяду,
Невідушчы.
Звыкла зноў на брыду
Вочы плюшчыш.
Як жа жыць надалей –
Вось пытаньне.
Сам сабой пасьмялей
Апантана.
I зазвоніць сабор
З ласкі Бога
За тваю над сабой
Перамогу.