Начоўкі пустыя,
Ў вароўні стаяць.
Дзіўлюся малы я,
Чаму не абраць?
Дождж, як патоп,
З неба лье ўсё і лье...
На выган, за хлевам,
Акіян - Мора ўстае...
Бяру своі я човен,
І хутка туды.
Дзе мора ў мроях,
Ды бачна вады.
Кідаю пад бераг,
Па саднік бягу.
Бабуля хлеб спекла,
Стаіць ў куту...
А мо качаргу?
Знянацку азяць.
Бо мора ліхое,
Каб якар кідаць...
Узяўшы ўсе рэчы,
Цягну да чаўна.
Гляджу я на човен...
А ў начоўцы дзіра...