Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Над брацкай магілай

Яшчэ не ацэнена
Ёсць пад Стараю Русаю
                                    руская вёска Лажыны.
Там, нібы ў Беларусі,
                                і вербы растуць, і рабіны.
Там жаўцеюць
Прыгожыя
Краскі
За вёскай у лузе,
Там ржавеюць
Варожыя
Каскі,
Нібы ў Беларусі.
Там магіла ёсць брацкая ў лузе
                                                за вёскай Лажыны,
Там хлапцы беларускія
                                    чэсна галовы злажылі.
Мы без слёз іх хаваем,
Памятаем пра свой абавязак,
Нашы слёзы саромяцца
                                    мужных вінтовак і касак.
Мы не плачам, хоць знаем,
                                         не проста салдацкія косці
Засыпаем мы жвірам халодным,
                                                   а большае штосьці...
Засыпаем мы твары
                              з вачамі і вуснамі тымі,
На якіх пацалункі
                           дзяцей і жанок не астылі.
Жвірам сыплем на рукі,
                                    якія дзяцей тых насілі,
Жвірам сыплем на ногі,
                                     якія паўсвета схадзілі.
Ногі просяцца ўстаць,
                                  яны стомы ў дарозе не чулі,
Ды ўвагналі ў магілу
Іх сілу 
Варожыя кулі.
Рукі хочуць яшчэ
                          да грудзей прытуліць сваіх сірат,
Ды з варожае ласкі паганай
                                           дол цесны ім вырыт.
Хоць прымае іх гэта зямля,
                                          як сыноў сваіх, шчыра,
Але просяць іх вочы
                                хоць жменьку палескага жвіру.
Толькі дзе яго ўзяць?
Як яны Беларусь пакідалі,
У дарогу з сабою
Мяшэчкаў з зямлёю 
Не бралі.
Што ім жменька зямлі той?
Ты ўся ім патрэбна, радзіма,
А ў дарожным мяшэчку
                                     ўмясціць цябе ўсю немагчыма.
Паспрабуй у дарогу забраць
                                            тыя пожні, палі і крыніцы,
Тыя пушчы, што могуць
                                      хіба толькі ў сэрцы ўмясціцца.
Беларусь мая родная,
                                як жа я рвуся яшчэ раз
Пеша ўсю цябе змераць,
                                     увесь і чабор твой, і верас!..
Сэрца просіць шляхоў,
Што цяжкім маім ботам пад сілу;
Наглытацца хачу туманоў,
Твайго ветру і пылу;
Наглытацца хачу за сябе і за тых,
Што не ўстануць з нябыту;
Вочы просяць нябёсаў тваіх,
Ім твайго не хапае блакіту.

Мы сяброў засыпаем зямлёй —
Ленінградцы, татары, узбекі,
Мы клянёмся варожай крывёй
Напаіць беларускія рэкі.
Мы салют аддаём,
                           памятаючы свой абавязак,
I не плачам, бо слёзы
                                 суровых саромяцца касак.

Даслаў PAN


Вельми добры верш. Вучыцца

Вельми добры верш. Вучыцца легка

Шикарное стихотворение!

Шикарное стихотворение! Выучила меньше, чем за час! Очень понравилось.
А тем, кто не может его выучить - не пишите здесь злобные комментарии, а сядьте и учите.

Вывучыць гэты верш вельмі

Вывучыць гэты верш вельмі проста. Трэба з душой да яго падысці і зразумець, пра што напісаў паэт. Гэта адзiн з маіх любімых вершаў. Заўсёды да слёз! проста шэдэўр!

АААА СЛОЖЖНАА ТАКОЙ СТИХ НА

аааа сложжнаа такой стих на эгэ надо выставлять

Блять как это говно можно

Блять как это говно можно выучить ? сука 3 недели учу стих этот ёбнутый - и нихуя не учится пзд

Я выучила за 2 часа

Я выучила за 2 часа

я за 20 минут...

я за 20 минут...

А нам за 2 дня надо выучить

А нам за 2 дня надо выучить :C

Как можно вообще так

Как можно вообще так выражаться о таком произведении?!!! Не хочется морализировать, но это же просто святотатство. Речь идёт о твоих предках, земляках, отдавших жизнь, в возрасте чуть старше тебя. Надо проникнуться этим стихотворением и вдуматься просто о чём речь... Добавить хоть немного уважения к автору, родине (без лишнего пафоса) - и может ещё не всё потеряно?....

а вы бы учили луче

а вы бы учили луче

Полностью согласен

Полностью согласен

Вось памыслі,невядомы

Вось памыслі,невядомы "матюгапісака", што нешта з табой дрэннае,бо,нават на "мацюгальнай мове" ты - БЯЗГРАМАТНАСЦЬ ! Каб ведаў ты, у "мацюгальнай мове"
усяго-наўсяго толькі ДЕВЯЦЬ слоў. У якіх-небудзь папуасаў і то болей. А ты і гэтых девяць дасканала не вывучыў... Канешне, дзе ж табе вершык вывучыць... Канешне, і табе, і якой-небудзь малпе-шымпанзе гэта справа неверагодная...
Першае слова тваё мацюгальнае. Па-першае, замест "Т" і пішацца,і кажацца "Д".
Па-другое. А ведаеш ты,што здараецца,калі ТЫ вымаўляеш ГЭТА слова?
Паглядзі з чаго яно састаўлена: першыя дзьве літары "БЛ". Цяжка вымавіць. Паспрабуй.
Апошнія две літары "Дзь-ь". Паспрабуй іх вымавіць. А пасяродкі літара "Я"...
і вось,калі ты вымаўляеш ГЭТА слова,на самой справе СЭНС такі:
"Бэ-эЛь" (бэля нейкая), далей ты радасна вапіш "Я", то есць ты кажаш,
што гэта ТЫ - гэты "Бэ-эЛь,ці бэля, а потым у смушчэнні,выбачай,пярдзіш "Дзь-ь-ь",
і ў кожнага каля цябе насы напаўняюцца смуродам ТВАіМ.
Вырастай з малпачак,бо і дзяўчынкі у цябе будуць малпачкі.

Ты просто дебил наверное

Ты просто дебил наверное

Днище

Днище

угу :D

угу :D

Согласна=)

Согласна=)

на мой погляд гэты верш

на мой погляд гэты верш вельмі цікавы і не складаны па сваім складзе.

НАПИСАНО СИЛЬНО И ОЧЕНЬ

написано сильно и очень достоверно,читать больно !!!

Цудоу^ны верш! на мой погляд,

Цудоу^ны верш! на мой погляд, адзiн з лепшых у^ Куляшова.

у Танка

у Танка

Один из лучших в мире.

Один из лучших в мире.

Согласна

Согласна

Вельми спадабауся

Вельми спадабауся верш.Становицца сумна,што так многа людзей загинула...

Такія вершы пранікаюць у

Такія вершы пранікаюць у сэрца, захапляюць душу ў палон сваіх сумных чараў...

Вельми выдатны верш!

Вельми выдатны верш!

Вечнаму - вечнасць.

Вечнаму - вечнасць.

чаму так

чаму так