Наўздагад...(светлай памяці матулі)
*****************************************
Скрозь шыбы сонечны праменьчык
Няспынна просіцца ў хату.
Муркоча кот на цёплай печы.
Спяшае лістапад у сваты.
Вада замерзла каля студні -
Мароз да дзесяці ўночы.
Ды грэе сонца нашы будні
Пакуль што. Толькі б не сурочыць.
Цяпла не можа быць замнога.
Пяшчоты, радасці таксама.
Лячу да роднага парога,
Дзе мне заўсёды рада мама.
...Дарэмна пестую надзею -
Не выйдзе мама мне насустрач...
Я ж не малая, разумею,
Але ж душа і сэрца супраць!
Забраў ад нас яе навекі
Пануры, шэры лістапад...
Пячэ сляза балюча вейкі...
Да мамы крочу наўздагад...
1.11 - 2015г.