Навобмацак рушу, нібы кацяня, Шукае якое матчынай грудзі, Блукаю ў сэнсе,смаку жыцця, Павушы схаваўшыся ў брудзе.
Адзінае выйсце-сэрца паслухаць, Маё ж памыляецца колькі ўжо раз Ратунак у абдымках боскага духа- Для тленнага целу лепшы адказ.