Пабудаваныя сеткі дарог,
А за аблокамі неба не бачна.
Іду па сцежцы вялікіх трывог,
Турбуюць думкі мой розум нязначна.
І там нябачная, ў небе, гульня
Трывог няшчасных і мараў няспынных,
І тут, па свеце, гуляе хлусня,
І тут на рэчах гуляюць навіны.
Трымаюць рукі і пнуць у мазгі
Свае ідэі “вялікія” людзі.
Маштабны пласт палітычнай дрыгвы
Людскія думкі ўжо замарудзіў.
Няма той чыстай ужо барацьбы,
Усім ідэйным шляхі перакрылі.
І хочуць толькі гарачай вады,
Прывабны свет камунальных ідылій.