Я з табою спаткаюся зноўку,
Як было ўжо не раз і не два.
Толькі мала з сустрэчы той толку:
Не адкрыецца кнігі глава.
Чысты аркуш паперы між намі.
Што пісаць? – не знаходзіцца слоў.
Наш раман разляцеўся лістамі:
Вецер здзьмуў водар казак і сноў.
Кожны з нас – у сваіх інтарэсах,
Кожны мае і песціць свой бзік.
Што памерла – ізноў не ўваскрэсла,
І прасіць – не зрухнецца язык.
Я з табою спаткаюся зноўку,
Як было ўжо не раз і не два.
Пасядзім,пажартуем.А толку?..
No problem! Няхай не баліць галава.