НОГІ ПРОСЯЦЦА
З цёплых траў плыве водар мядовы
Над прагрэтаю летам зямлёй,
Басанож летуценнік вясковы
Забаўляе прастору гульнёй.
Час чароўны, даўгі, бесклапотны,
Вецер вольны, прасторы бяскрай …
Цень знікае на твары самотным,
Ну разуйся ж і босым у рай.