Сэрца сумам засеяна,
Хмельнай радасці роздумам.
Ад Сяргея Ясеніна
Я хварэю бярозамі.
Уцякаю ад поснага,
Што мне бытам адведзена –
Аж да вечара позняга
Да гаёў у адведзіны.
Папракнуць мяне волаты,
Пазайздросцяць мне хліпкія…
Я ж бярозай зняволены,
А не простымі ліпамі.
Засмяюцца разумнікі –
Задымлю папяросаю.
Ані кроплі не сумна мне,
Каля я – падбярозавік…