Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.
ПАКАНАЛі НА КАНАРЫ.
Да мяне сусед зайшОў.
Мо, па спрАве там якой –
за свярдлОм, ці малаткОм…
А я – бегаЮ па хаце галышОм !
Ён спачАтку саслупЕў.
Потым, бачу,
споўз ў мандрАж –
вока дзЁркаецца аж !
А я, вакОл яго, ўкругЕль…
У сусЕда ў пОртках бздАн,
ну як – я ягО згублЮ !
А я вакОл яго руллЮ,
бЫццам я – аераплАн…
Сусед аж Богу замаліўся,
думаў – я тут звар’яцЕў.
СусЕд ўжо збЕгчы захацеў,
ды спатыкнУўся і зваліўся…
Аб падлОгу грЫмнуў кАркам !
А я ж, ня пень які дурнЫ,
нацягнуў свае штаны,
і - пад нос сусЕду чАрку…
Каб ён носам пацягнУў,
бо, у ёй такі настОй,
быццАм чорт макаў хвастом !
Сусед за чАрку – і глынУў…
ПаказАў – налІ яшчЭ мне,
глытанУў другУю, трЭццю –
пОзірк стаў яго цвярдзЕць.
На карЫсць пайшло “лячЭнне”…
І тадЫ сусед зарОў:
– Што ты, бЫццам малышОк,
скАчаш, дурань, галышОм ?
Можа вызваць дахтарОў…
Усадзіў за стол суседа,
налІў абОім, і кажу:
– ХацЕў кудысь бы за мяжУ,
ды грОшай мала – не даЕду…
– На вярбЛюде – к пірамідам,
жопу – ў моры прытапІць,
кАвы – з грэкамі папіць…
– Вось тамУ – далОй хламІду,
ераплАн са мной ляціць,
над Канарамі кружЫць –
Час сезона аксамІтны…
– ГудзЕ, як “Боінг”, пыласОс…
ВентылЯтар –
гОніць вЕтрык, з мОра…
Сусед паслухаў, і гавОра:
– Давай ка рАзам, на Канары…
Хачу пасмактАваць какОс,
каб толькі-толькі з пальмы,
з дзяцінства мАрыў…
А грОшай –
толькі вылячЫць панос…
Мы чАрачкі з настОйкаю узнЯлі,
і паляцелі,
ў мАрах,
з БеларУсі – на Канары…
Гішторыя такая адбылася,
вось…
*+*
25 лістапада 2013г.
**( па спрАве - по делу; спачАтку саслупЕў – сначала остолбенел;
бачу – вижу; вока – глаз; вакОл яго, ўкругЕль – вокруг его кругами;
ў пОртках – в штанах; звар’яцЕў – сошёл с ума; кАркам – головой;
зарОў – заорал; за мяжУ – за границу; грОшай – денег; кАва – кофе;
хламІда – одежонка; Час сезона аксамІтны – Время “бархатного сезона”;
мАрыў – мечтал;