Первярэтнем людскім, ваўкалачынай,
Уздоўж чыгункі гарэтна мне выць,
Ад зямлі, ад грудзей нібы матчыных,
Глыт апошні жыцьця каб прасіць.
Недапета што ў ім, недабачана,
Недачута між гомна людзей,
Я пакіну спрахнелаю хаткаю -
Спадкаемца яе хай знайдзе.
-04.05.19.