Чалавек нараджаецца з песняй,
Што пяе над калыскаю маці.
З тою сумнай, тужліваю песняй,
што пара прыйшла засынаці.
На Каляды і на Купалле
мы працягваем ліць свае спевы.
Поўны радасці,поўныя жалю
узлятаюць яны ў неба.
Першай восені чутны павевы,
жнею ў полі калоссе чакае.
Разляцяцца над нівай напевы
аж да самага да небакраю.
На вяселле,сабраўшыся разам,
поўнім хату мы хмельнаю песняй.
Абразы моўчкі слухаюць сказы,
толькі плача чамусьці нявеста...
На хаўтурах таксама няўмесна
без музычнага,цяжкага болю…
Чалавек нараджаецца з песняй,
чалавек памірае з ёю.