Лютым імчыць утрапёная мара
Удалеч, за неба, за далягляды...
Свабодаю голай, якою так мала,
Надзея ляціць скрозь сваркі і звады.
Скрозь радасць і боль, адчай і натхненне,
Скрозь крокі наперад, час і прастору...
У лютым вякуе тваё пакаленне,
У холадзе снежным, у рэштках свабоды,
Якая жыве на сцягах бел-чырвоных,
Пагоняй кіруе за небакрай....
І марай ляціць іх дух нескароны
У родны, адзіны свабодны свой край...