Кожны з нас
пражывАе свой век,
колькі дОўжыцца,
свой і адзІны.
Шлях жыцця нас заносіць далЁка…
І вяртАцца бывае нялЁгка…
Мару тОіць ў душЫ чалавек –
шлях свой скОнчыць
на лЮбай Радзіме…
Кожны з нас
атрымАе свой Лёс,
той – ці гэты,
а – свой,
і – адзІны…
І ў якую б далЕчынь
нас Лёс не занЁс,
абярЭгам нам – памяць
аб лЮбай Радзіме…
Не даЕцца нікОму з нас –
што выбірАем,
нейкі Край, каб нас там нарадзілі.
Шчасце вЕдаць,
калі памірАем,
што аддАў ты жыццЁ сваё
лЮбай Радзіме…
27 кастрычніка 2013 г. …у тры гадзіны ночы…
**( колькі дОўжыцца – сколько длітся; свой і адзіны – свой и единственный; Шлях жыцця – жизненный Путь; вяртАцца – возвращаться; Мару тОіць - хранит Мечту; на лЮбай Радзіме – на любимой Родине; атрымАе свой Лёс – получит свою Судьбу).