Сярод падманаў і здрадаў
Яны нам праўду пісалі,
За народ свой хварэлі,
Асвятлялі і грэлі.
Яны стралялі не зброяй,
Яны выстрэльвалі словам,
А слова ляцела
Прама ў голаў.
Яны змянялі людзей,
Яны імкнулісь да змен
Яны хацелі жыць толькі,
У краіне сваей.
Але туман надышоў,
І паэтаў ня стала,
І зоркі з неба
Ціха упалі.
І ўсё ж жыць, яны, будуць вечна
У паэмах і вершах,
А таксама яшчэ
У вялікіх сэрцах.