Мо, лепей не вяртацца ў памяці стары сад, бо там быльнягом няспраўджаных надзей ўсё зарасло...
Мо, й лепей…
Толькі не вяртацца не магу, бо там -- на сцежках суму і любові -- калісьці зведаў я і шчасце, і бяду.