А што сэрца? Каму яно патрэбна,
Калі ўсе глядзяць толькі на цела?
Калі вочы палаюць дзіўным срэблам,
Але ім ўсё ж іншага хацелась.
А душа? Яна зноў маўчыць ды плача
Уначы, сярод цемры і болю.
Ніхто плачу таго не зможа ўбачыць,
Не пачуе ніколі, ніколі.
Сколькі можна так жыць у гэтым свеце,
Калі толькі краса, больш нічога
Не патрэбна людзям? Нібыта вецер,
Дні мінаюць, але не трывога.
Калі ўбачаць тое, чаго не бачна
І сагрэюць цяплом сваё сэрца?
Пакуль што яшчэ усё тут нязначна,
Але нешта-такі далей б'ецца.