Шыпшыны куст палае ў свеце, Трапеча – нiбы матылёк… Не пагасiў нi дождж, нi вецер Надзеi колай вугалёк.
Шыпшыны куст палае ў свеце, Хоць сцежкi ўсе перамяло… Мо, i мяне хто так прывецiць i прыме пад сваё крыло?..