Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

СПОВЕДЗЬ ПЭНСіЯНЭРА

Сярэдняя: 3.6 (22 галасоў)

Споведзь пэнсіянэра.
Выйшаў з хаты пагуляць…
Можа зазірну ў магАзін…
Не, не то, каб што купляць…
Глянуць толькі,.. разі…
…нехта ж, чую, нада мной, хоча мне нагадзіць…
Выйшаў з хаты, пахадіць…
…ну, па рынку пакруціцца,.. тое яшчэ месца…
Не, ня то, каб што купіць…
Проста наглядзецца…
…нехта ж, чую, нада мной, здекліва смяецца…
Выйшаў з рынку, ды й, бачком…
у - гастраном, бо хлеба ж надыць…
Можа, хлеба з малачком…
…нехта ж, чую, нада мной, мяне жа, смачна ганьбіць…
У магазіне, каб нічога…
…дык няпраўда, тое-сёе ёсць…
Праўда, кошт… і ў мяне,.. як у малога…
унутрах: і плач, і злосць…
…нехта ж, чую, нада мной, як у горле косць…

Эх, дарэмна ў магазін
ногі мяне носяць…
Цэны –
павылазяць вочы…
Ой, паесці мне калі б,..
досыць…
… ці жывот чаго там хоча…
… ці душа чагосьці просіць…
Нехта ж, чую, нада мной, здекліва рагоча…
Гэй, ты, там, што нада мной!
Можа здзекавацца хопіць !

5 верасня 2011г.