У цёмнай гэтай хаце
Ёсць светлыя вуглы...
Усё яе багацце —
Варштат і два сталы.
А па вуглах — партрэты;
Якая ім пара?! —
Сямейны і з газеты
Партрэт правадыра.
Пустая быццам хата...
Ды толькі гаспадар
Варожыць ля варштата —
У кожнага свой дар.
Жыве, не заўважае,
Ці праведна жыве,
I розум паважае
Ў задумнай галаве.
А сумнага зацьмення
Насунецца гара —
Шукае разумення
У вачах правадыра.
...Гайдаецца з пілою,
I дзень яму малы,
I цёмныя сабою
Высвечвае вуглы.