Цэгла і бетонныя абшарпы,
Выбітыя вокны пірамід,
Што вісяць над стогадовым дахам,
Быццам птушак паржавелы скіт.
Вуліцы залітыя металам,
І свінцом, і гільзаў перагарам,
А з падземкі пара пастарэлых скаўтаў
Ледзь даносіць свой гіп-гопны біт.
У атачэнні пластыку шкляных кварталаў,
Той фарпост стары старога веку,
Як калос, што ўбачыў за жыццё нямала,
Усё яшчэ трымаецца, стаіць,
І пакуль ўвесь мегаполіс спіць,
Частка гэтая выконвае харалы
І, нягледзячы на ўзрост, імкнецца жыць.
Тры-дэ прынтар знішчыў стары горад,
У імгненне нарасціў свой пластыкавы грым,
Толькі той квартал трымаецца, як волат,
Над дахоўкамі якога валіць дым.
Не заменіць людзям маладым
Пластыкавы кітч мадэлі пробнай
Той высотны шэры рай
З душою
Непаўторнай.