Уж колькі раз мы будзем спадзявацца,
Што прыйдзе новая пара жыцця,
Але ніколі зноў не прыйдзецца застацца
На быўшай сцежцы лепшага быцця.
Малымі як гарэзліва дурэлі,
Не слухалі наддзённых мы парад,
Са школы беглі разам на арэлі,
Паабяцаўшы выканаць загад.
У памяці і першае каханне –
Забыць яго не зможам аніколь.
Кранае сэрца роспачна растанне,
Пакінуўшы ў душы нясцерпны боль.
Ці ёсць сям’я ў кожнага ці не,
Не нам судзіць – распарадзіцца лёс.
Галоўнае знайсці, бо час міне,
Што чалавек у гэты свет прынёс.