Вялiкi сад квiтнеў за домам,
Дзе бегаў хлопчык галышом
i пiў са студнi мне вядомай,
Якая стала ўжо чужой...
Няма нi зруба, нi вядзерца,
З якога б смагу наталiў...
Няма нiчога. А здаецца –
Адчуў бы новых сiл прылiў,
Каб апынуўся раптам дома...
i чую рып я палазоў –
Па снезе, ўсланаму саломай,
Да студнi, стала што чужой.