Ласкае вецер кромкі летніх дрэў
Хвалюе іх сваім цяплом, дыханнем.
Не хвалявацца вось тады я не сумеў,
Калі табе прайзносіў словы аб каханні.
Табой адной я быў тады зачараваны
Ты спадабалася сваёй зямной красой.
І на зямле прынадна абетаванай
Няма краіны з вабнай, чыстаю душой.
Я не прыпомню ў памяці сваёй,
Каб хвалявалася так сэрца пры сустрэчы.
З табой краіна берага буслоў
Дзе пабываў я сёлета дарэчы.
Ты распранай сваё крыло мацней
Я маю гонар за цябе Радзіма.
І хлеба я не еў нідзе смачней
Што частаваўся ў гасцях імкліва.
Лілія Воранава ( Журавінка)21.06.2020г.