Сяджу. Чакаю. На сцяне гадзіннік Вечнасць лічыць. Адмервае табе і мне свой час. І не пазычаць ужо найбольш таго, што лёс нам з нараджэння дорыць. Я думаю: як будзе мне, калі жыцця ня хопіць?