Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Той горад

Сярэдняя: 4 (3 галасоў)

Вар'яцтву падобна вяртанне сюды,
Я з горада гэтага збег малады.
Тут след мой не знойдзеш — ніводны
Я ў горадзе гэтым — не родны.

Ён вырас. Прыгожы, як быццам у сне,
Дарэчы, чаго не сказаць пра мяне:
Гляджу я бяздумна, без мэты.
Забыўся мяне горад гэты.

Мне кветкі чужыя, двары і слупы,
Чужыя дамы ўзраслі, як грыбы,
Што твар — як маўклівая глеба.
Я ім, мне яны — без патрэбы.

Тут лаўкі чужыя, сады, гаражы…
Ды памяць дзяцінства кране міражы,
І вока ўжо адзначае:
Дарожка… рачулка… не тая?…

Прыпынак, пляцоўка… Імгненне і вось-
Вуглямі прапальвае нешта наскрозь.
Лістота падзе залатая:
«Не ты? .." — ціха горад спытае.

І як бы цябе ні круцілі вятры,
«Учора», як костка, тарчала ўнутры
У горле засеўшы трывала,
Да смерці ў цябе прарастала…
09.01.2013

«Тот город...»
Любовь Сирота-Дмитрова
www.stіhі.ru/2011/08/11/4692