"Ціха восень дагарае.."
Тонкай ніцьцю белых кросен
Заплятае дрэвы восень
Чырванеюць журавіны
Сокам пырскае каліна
Восень з фарбаю гуляе
З пазалотай ліст губляе
Ветрам лісцік абарвецца
Уніз да долу панясецца
Усе далей ад маці-дрэва
Не пачуе птушак спевы
Упадзе,згніе,загіне
Назаўседы свет пакіне
Так заведзена з прадвеку
Што лісту,што чалавеку
Усе навокал час свой мае
Ціха восень дагарае
Шапаціць ліст пад нагамі
Дол засцелен дыванамі
І зіма не за гарамі
Сыпне белымі снягамі
Прыйдзе час,зямля прачнецца
Сонца ў небе ўсміхнецца
Дрэва вільгаці напьецца
Зноў жыцьцевы круг пачнецца.