У небе з’яўляюцца зоркі, і нехта прыходзіць да нас.
Ён грэе сваёй цеплынёю, але ж для ўсяго - свой час.
Мііргнула і знікла нябожчыцай у бездань прасторы Сусвету.
Нехта пайшоў і не вернецца, каб зімою зайздросціь лету.
Узіраемся ў зорнае неба, што дорыць нам думныя крылы.
Тады нейдзе там сустракаемся з тымі, каго любілі.