Тут рабіна і каліна
I вялікі стары дуб.
Тут прыходзяць успаміны
Тут дзяцінства родны кут.
Тут цудоуная бярозка ,
Каля хаткі пад вярбой.
Яе веткі у доугі косы
Запляталіcя вясной.
Я пайду за вёску рана
Басаногай па расе.
Шэпчуць мне успаміны росы
Пра каханне , пра цябе.
I так лёгка сэрцу стане
I душа віруе тут.
Дзе успаміны пра каханне
Дзе мой родны , мілы кут.
Забяру з сабой успаміны
I настрой свой забяру.
I у цяжкія хвіліны
Дакрануца я змагу.
16.01.2018 Лилия Воронова (Заяц)