ВА МНЕ
Я стамілася жыць, кахаць, пакутаваць. Я стамілася ўсміхацца дабра. Я ўжо стамілася паміраць. Але не дарэчы мне гэтая скарга.
Я марыць стамілася ды зоры. Так у грудзях пячэ і мне няма мейсца. Малю, свечачка, горы. Ты измучила мне сэрца.
Я п'яная, так, сёння п'яная. І атручаны рэальнасцю паветра. Для каго-то можа быць дзіўная. А для болю дастаткова га.
Я марыць стамілася ды зоры. Так у грудзях пячэ і мне няма мейсца. Малю, свечачка, горы. Ты измучила мне сэрца.
Я п'яная, так, сёння п'яная. І атручаны рэальнасцю паветра. Для каго-то можа быць дзіўная. А для болю дастаткова метра.
Прыйшла восень, як ёй належыць. Прынесла мне раскошны букет. Болю гэтай мне, слоў, не перажыць. І свой колер не мяняе паркет.
Нялегка мне ў плыні гадзіны. Бязлітасны па мне будзе дождж. Ен прыйдзе на мае імяніны. Поўны вільгаці падорыць хвошч.
Я стамілася баяцца праўды. І бегчы ад яе па-за куды. Бо я раблю так заўсёды. Шукаючы па блізкасці вады.
Файна! Між радкоў чытаецца
Файна! Між радкоў чытаецца сэнс. А гэта галоўнае ў паэзіі.
Я сёння пачуў тут палячку ш.
Я сёння пачуў тут палячку ш. Па-руску оно паніМахт. А еслі я заркы яцьвягам прыкінусь, дык шо тахда? Бо БОЛЬ па-ліцьвіньську - род хлопца ль. Ды в рускіх - кацап - гэт Ліцьва вш.
Васыль Брытва