Яшчэ даймаў уранку часта холад,
Ды зацвіла вярбінка ля ракі.
І дуб стары, нібыта шчыт ці волат,
Закрыць хацеў сабою скразнякі.
Хацела к святу вербачка прыбрацца,
Зялёнай стаць насуперак вятрам.
На радасць людзям трэба пастарацца,
Хоць тая радасць з сумам папалам.
Мы ўсе ідзём крыжоваю дарогай,
Хоць вербачка для радасці цвіце.
Асанна, здрада, вернасць і Галгофа…
Збавіцель зноў да кожнага ідзе.