Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

ВЕЦЕР

Сярэдняя: 4.6 (9 галасоў)

Зноў ён, вецер. Зноў, шалёны, рве,
грудзі дрэвам, вые, быццам хворы,
уздымае хвалі на дрыгве,
свішча па знясіленай прасторы.

Зноў схіляе да самой зямлі
кожны кусцік, кожную расліну.
Вырваныя з месцаў, дзе раслі,
травы гінуць. Разам з імі гіну.