Я прыйшла за шчасцем, вось мае далонькі ...
Божачка, злітуйся, падзяліся трошкі ...
Людзям вельмі важна з думкай прачынацца,
Што жыва надзея, што нельга здавацца ...
Ў чарзе за шчасцем люд у цябе таўпіцца,
Але нашмат большы тых, хто пабаіцца
Да чаргі да гэтай можна далучыцца ...
Ім таксама шчасце тожа спатрабіцца ...
Я раздам мінакам шчасце па крупінках ...
Блізкім і не вельмі, рудым і бландзінкам,
Бедным, і багатым, слесарам, паэтам ...
Недастойных шчасця ў свеце проста нету ...
Добрыя усмешкі калі сустракаеш,
Пра свае праблемы адразу забываеш ...
А калі душою хтосьці сагравае,
Гэта значыць, шчасце ўсё ж такі бывае ...
Трэба азірнуцца, трэба прыглядзецца ...
Можа, у чыім сэрцы да шчасця ў сховах дзверца....
Толькі вы не бойцесь у гэты дзверы стукаць ...
А свайму каханню лепш ісці насустрач ...
І тоўпіліся людзі і займалі месца ...
Хто захоча грошай, хтосьці стаць нявестай ...
Для кагосьці шчасце - плёткамі дзяліцца ...
Усё мільгаюць твары ... Чарга не спыніца...
Я прыйшла за шчасцем, вось мае далонькі ...
Бачу ў іх пуста ... Птушкі з’елі крошкі ...
І з усмешкай мудрай мне адказ даў Божа,
Што ўсмешка блізкіх - гэта шчасце тожа ...
Пераклала з рускага Ірыны Самарынай-Лабірынт - Лілія Воранава (Журавінка)