***
Ирыне
Разьлілася валошкамі
Небасінь на палях.
Не тапчы ты іх ножкамі,
Яснавокая.
Не тапчы іх каленькамі,
Не губі іх красу,
Дай цябе як маленькую
На руках панясу.
Будзе схоўны пагорачак!
Дзе ён дзенецца...
Ах ты…гузікі…гора-горачка…
На сукеначцы…
Колас з коласам шчытна так
Сорам наш абаўе.
Дзюбкі вытыркнуць цыцачкі –
Галубочкі мае.
Ах, ці хто грэхаводзіў так
Ў гэтым полі!..
Можа потым на споведзі
Што й адмолім…
…………………..
Я з-пад чорта з-пад лысага
Пэўна, скраў бы каня,
І ўцяклі б мы, Ірысачка
Ад відушчага дня
У вячоры туманныя
Ад вачэй ад людскіх
Ажно ў радасьць нязнаную.
Ва ўладарствах маіх
Будзеш паннай валошкавай,
Найпякнейшай з красунь…
Не тапчы ты іх ножкамі,
Не страсі зь іх расу.