Захварэў парсючок,
лёг на левы бачок.
І на радасць
мушкам
не варушыць
вушкам.
І не водзіць лычам,
як яго ні клічам.
Ходзіць бабка па дварэ:
- Ой, памрэ!
Ой, памрэ!
Плача ўнучка Аня,
як у хлеў загляне.
Дзед
слязу ацёр з вачэй:
- Трэба доктара хутчэй!
І трушком
падаўся ён
пазваніць
у тэлефон.
Нездарма стараўся дзед,
клапатаў не марна.
Прыпыніў веласіпед
урач ветэрынарны.
Ён дастаў
фа-
нен-
да-
скоп
і крыху наморшчыў лоб:
- Гэта,
без сумнення,
лёгкіх запаленне.
Сродак ёсць у нас адзін –
увядзём
пе-
ні-
цы-
лін!
Шпрыц дастаў,
затым – іголку.
- Не тапчыцеся
без толку!..
Бабка з Аняй
тут ураз
запалілі
ў кухні
газ.
Над каструлькай –
колцы пары.
Шпрыц выварваецца
ў вары,
каб ніводная
ба-
цы-
ла шкоды больш не нарабіла.
Толькі віскнуў парсючок,
як укол далі ў бачок.
Кажа доктар дзеду:
- Заўтра зноў прыеду!..
Два ўколы, тры ўколы –
парсючок ужо не кволы!
Акрыяў крыху нібыта.
Носам тыцнуўся ў карыта.
Гляньце!
Есць!
Ажно дрыжыць!
Будзе жыць!
Будзе жыць!
Ходзіць бабка па дварэ:
- Не памрэ.
Не памрэ!
Скача ўнучка Аня,
як у хлеў загляне.
Ходзіць дзед
зусім вясёлы:
- Дзякуй доктару за ўколы!
Я нашла его- этот стих. Помню
Я нашла его- этот стих. Помню первые строки с глубокого детства! Слава Интернету!
МАМА НАУЧИЛА НАС С СЕСТРАМИ В
мама научила нас с сестрами в 3 года,до сих пор помним и своим детям рассказываем ,автора не знали.нам уже под 50,а детство вспоминается .классно,что нашла!
мне с детства запомнився
мне с детства запомнився вершык. Но полный текст я его забыла.Спасибо.